میان آنچه عشق نامیده می‏شود و به قول ابن سینا " عشق عفیف " ، و آنچه به صورت هوس و حرص و آز و حس تملک در می‏آید - با اینکه هر دو روحی و پایان ناپذیر است - تفاوت بسیار است . عشق ، عمیق و متمرکزکننده نیروها و یگانه پرست است واما هوس ، سطحی و پخش کننده نیرو ومتمایل به تنوع و هرزه صفت است . (کتاب مسئله حجاب استاد شهید مطهری ص114)

همانطور که در گذشته گفتیم : عشق ، عمیق و متمرکز کننده نیروها , تقویت کننده نیروی تخیل و یگانه‏پرست است ، و اما هوس ، سطحی و پخش‏ کننده نیروها و متمایل به تنوع و تفنن و هرزه صفت است .

این نوع از عطش که هوس نامیده می‏شود ارضاء شدنی نیست . اگر مردی در این مجرا بیفتد ، فرضا حرمسرائی نظیر حرمسرای هارون الرشید و خسرو پرویز داشته باشد پر از زیبا رویان که سالی یک بار به هر یک نوبت نرسد ، باز اگر بشنود که در اقصی نقاط جهان یک زیباروی دیگر هست ، طالب آن‏ خواهد شد . نمی‏گوید بس است دیگر .....

سیر شده‏ام . حالت جهنم را دارد که هر چه به آن داده شود باز هم به دنبال زیادتر است . خدا در قرآن می‏فرماید :

« یوم نقول لجهنم هل امتعت و تقول هل من مزید »به جهنم می‏گوئیم پر شدی‏ ؟ سیر شدی ؟ می‏گوید آیا بازهم هست ؟ چشم هرگز از دیدن زیبا رویان سیر نمی‏شود و دل هم به دنبال چشم می‏رود . به قول شاعر :

دل برود ، چشم چو مایل بود         دست نظر رشته کش دل بود

نوشته شده در چهارشنبه 90/12/10ساعت 9:21 عصر توسط mohammadshayan1 نظرات ( ) |